Dünyadaki bütün belli başlı dinler, çoğunlukla ilahi vahiylere atfedilen bazı kutsal kitaplara dayanır. Büyük dinlerin ortaya çıktığı dönemde insanlık bilgi ve düşüncelerini saklamak için sadece hafızasına sahip değildi..

Tanım olarak Kur'ân-ı Kerîm, "Hz. Muhammed (sav)'e vahiy yoluyla indirilen, mushaflarda yazılı, tevatürle [içinde yalan ihtimali bulunmayan kuvvetli rivayet] nakledilmiş, okunması ibadet sayılan muciz kelam"dır.

"Kendi içinizden size ayetlerimizi okuyan, sizi temizleyen ve bilmediklerinizi öğreten bir elçi gönderdik." (Bakara 2/151) Bu ayet-i kerime, Allah'ın son elçisi Hz. Muhammed aleyhisselamın (ve zımnında bütün peygamberlerin) gönderiliş amacını..

Kur'ân-ı Kerîm'in pek çok yerinde vurgulandığı gibi peygamberler de insandır. Onlar da diğer insanlar hangi şartlarda yaşarsa öyle yaşarlar. İlahî emir ve yasaklarla yükümlü olmak konusunda da diğer insanlar gibidirler.

Ulaşılabilen ilk dönemlerden itibaren en eski kalıntılara bakarak bir değerlendirme yapıldığında, insanın daima her şeyin rabbi ve yaratıcısı yüce bir varlık bulunduğunun bilincinde olduğu görülür.

İslam dininin telkin ettiği yüce Yaratıcının öz adı, her hangi bir sözlük manası taşımayan "Allah" kelimesidir. Bunun dışında O'nu tanıtıp hatırlatacak isimler bizzat Kur'an'da "Esma-i Hüsna" olarak belirlenmiştir:"

‘Allah' İslam âlimleri tarafından ‘varlığı zorunlu olan ve bütün övgülere layık bulunan yüce yaratıcı' şeklinde tanımlanır. Bu tanımda yer alan ‘varlığı zorunlu olan' ifadesi, Allah'ın yokluğunun düşünülemeyeceğini, var olmak için başka bir varlığın onu var etmesine..

Sözlükte barış ve barış içinde olmak; teslimiyet, boyun eğme ve ihlâs; selam vermek anlamlarına gelen İslam her durumda selam ve selamet kökünden gelmektedir. Kur'an-ı Kerim'de özel anlamda din kelimesiyle İslam kastedilmiş (Al-i İmran 3/99)..

Dinle ilgilenen bütün ilim dalları dini kendi bakış açısından tarif etmiştir. İslam bilginleri ise dini tarif ederken Kur'an-ı Kerim'de din kavramının ele alınış şeklini ve İslam inançlarını göz önünde bulundurmuşlardır.

İslam inancına göre dinin kaynağı/kurucusu Allah'tır. Din koyucu Allah insanların uymasını istediği kuralları peygamberleri vasıtasıyla bildirmiş, bu kuralların doğru bir şekilde anlaşılıp uygulanması için de peygamberlerini görevlendirmiştir.