Hayata ayrıntılarından baktığın zaman her ayrıntı sana kendini...

Sözünü yükledin özüme. Beni benden fazla etmektir muradın...

Hakikatle bağın kopar bazen...

Bilmezdim. Haber verdin. Ne çok yüküm varmış! Mecalimi öldüren. Ümitlerimi solduran...

Bir zaman senin peygamberin kul ve elçi olma sorumluluğunun altında kalacağını sandı...

"Nûn" harfinin çınlayışı ile başlıyor Kalem. Çekiç örse indiğinde duyulur ya hani. İlk hareket. Sarsıcı eylem. Umulmadık müdahale.

“Deli/akıl dışı bir tutum içinde/dogmacı değil senin Peygamberin… Rabbinin nimeti; ilahî kalemin sözleri, o kelamın/sözlerin gösterdiği öz sayesinde...

Kur’ân her zaman, hayatlarımıza yeniden inmek için “başımızın üstünde” bekliyor. Anlam kanatlarıyla çevremizde uçuşuyor. Onun konması, anlaşılmasıdır. Yaşanmasıdır. Yaşatılmasıdır konup yerleşmesi...

Bir özge vakte geldik. Yanımızdan usulca akıp giden zaman nehri yeni bir çağıltı kazandı. İçimizde bir yerlerde bir titreyiş, bir zelzele başladı. Düzenimizi dağıttı oruç...