Bu yazı, uçlara savrulmadan yaşamanın Peygamber hayatındaki görünümlerini anlatarak, bunun mümkün olduğunu göstermek amacıyla yazılmıştır.

Bazı insanlar neredeyse doğuştan muhaliftir. Her sözde bir bit yeniği, her işte bir art niyet, her başarıda bir kuşku ve her sevinçte eksik bir yön bulurlar.

İslam’a göre işçi-işveren birbirinin rakibi veya düşmanı değildir. Zira ekonomi için sermaye ve teşebbüs ne kadar önemli ise emek de o kadar önemlidir.

Doğal musibetler karşısında Hz. Peygamber (sav)’in takındığı tavra dair...

Yaşadığımız günler, tüm dünyaya iyi bakmamız gerektiğini gösteriyor. Kendimize bütüncül bakmamız gerektiği gibi, bir bütün olarak kendi iyiliğimiz için tüm dünyaya da “iyi bakmamız” gerekiyor.

Bir vaiz olarak bu sokağa sapmışlığım vardır. Girişi, çok yerlere varacakmış gibi görünür. Oysa bir çıkmaz sokaktır. 

Mevlid sözlükte "doğum yeri ve zamanı" demektir. Mevlit ya da Veladet Kandili Efendimiz Hazreti Muhammed sallahu aleyhi ve sellemin kâinatı varlığıyla şereflendirdiği doğum gecesi olan Hicrî Rebiul-evvel ayının onikinci gecesidir.

Bir vaiz olarak bunu hiç söylememem gerekir ama konuşmanın “iş” yerine geçtiği günlerdeyiz.

Sahabeden biri Rasûlullah (sav)’a gelerek aç ve perişan bir durumda olduğunu söyledi. Efendimiz kendi evine bir adam göndererek bu sahabi için yiyecek bir şeyler getirmesini söyledi fakat orada da yenecek hiçbir şey bulunamadı.