Kur’ân’ın ilk muhatapları olan Mekkeliler, putperest idiler. Mekke’de umumi putlardan başka her ailenin kendi evinde taptığı özel putu vardı. Putperestlik ruhlarına o kadar işlemişti ki putları Allah katında şefaatçi olarak benimsiyorlar ve onlara kulluk...

Kur’an-ı Kerim, insanlığın hidayeti...

Kur’ân ile yaşamış, Kur’ân ile izzet ve şeref kazanmış, Kur’ân ile yükselmiş, Kur’ân ile medeniyetler kurmuş, Kur’ân ile cihana örnek olmuş, Kur’ân ile dünyaya adalet dağıtmış, Müslüman bir milletin torunları; bugün bir çözülme, bir bunalım içine düşmüşse bunun sebebi tek ifade ile “Kur’ân’dan uzaklaşmak” tır.

Kur’ân-ı Kerim hayatın bizzat kendisi ve özünde olduğu için tarihin akışını değiştirmiştir. Çünkü Kur’ân-ı Kerim’i tarih boyunca yazılı bir kitap gibi görmeyen Müslümanlar onu âdeta kendileri gibi canlı, diri ve hareketli bir varlık olarak hissetmişlerdir.

Kutsal kitaplardaki tahrife karşı, Kur’ân’ın aslını muhafaza etmiş olması, bu korunmuşluğun önemini daha çok arttırmıştır. Elbetteki bunun sebebini Allah’ın “Doğrusu Kitâb’ı biz indirdik, onun koruyucusu da biziz” vaadinde aramak gerekmektedir.

Kitaplı dinlerin en büyüğü ve sonuncusu olan İslamiyet’e göre, imanın temel şartlarından biri de kitaplara iman ilkesidir. Kitaba iman, onu okuyup anlamayı, her hususta onun emir ve yasaklarına uymayı ve uygulamayı da birlikte getirir.

Hz. Peygamber şöyle buyurur: “Her peygambere mutlaka, (vuku bulduğunda) iman edilen mucizeler verilmiştir. Bana verilen (mucize) ise Allah’ın bana vahyettiği (Kur’ân) dır. Kıyamet günü, (diğer peygamberler içinde) bağlıları en fazla olanın ben olacağımı umuyorum.” (Buhârî, İ’tisâm,1)