Dosyalar
Hz. Peygamber ve Çocuk
 

Millet Sevgisi

23 Şubat 2015 Pazartesi Yazarlar


???? ?????? ????????? ???? ?????????? ???????? ???????? ???????? ??????? ?????? ??? ??????? ???? ??? ?????????????? ????? : ???? ??????? ???????? ????? ?????????


Kızının Vâsile b. el-Eskâ radıyallahu anh 'dan naklettiğine göre şöyle demiştir:

“Allah'ın Resûlü, kavmiyetçilik nedir?" dedim. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “Zulüm ve haksızlıkta kavmine yardımcı olmandır” buyurdu. [1]

İslam haktır, haktan yanadır. Her şeyin en doğrusunu en tabiisini bildirmiştir. Soy-sop, kavm, kabile, millet ve ırk kaygılarını, bunların ne zaman zararlı ve yasak; nereye kadar serbest ve gerekli olduğunu Peygamberimiz’den öğrenmek de işin en doğrusudur.

İslâm'a ve İslâm ilimlerine büyük hizmetler vermiş -deyim yerinde ise- eserler kazandırmış, Türk illerinin yetmiş yılı aşkın esaret döneminden yavaş yavaş kurtuldukları şu yıllarda, bir yandan bütün Müslümanlar için yeni tebliğ ve hizmet imkânları söz konusu olurken bir yandan da kavmiyetçilik, milliyetçilik ve ırkçılık gibi kavramlar yeniden gündeme gelmektedir. Hiç kuşkusuz, o eski ve görkemli Türk illeri ve yurtlarının dünya ile yeniden iletişim kurma şansına kavuşması ile bütün Müslümanları ve Türkleri sevindirmektedir. Belki bazıları yeni pazar imkânı diye bakabilir, bu sebeple iştahları kabarabilir. Hatta kimi resmi ideoloji simsarları da laiklik ihracı şansı olarak bayram ediyor olabilirler. Kim bilir belki birileri de yeniden Türkçülük, milliyetçilik ve Turancılık hareketleri ivme kazanacak diye uykusuz kalabilir, huzursuz olabilir.

Kim nasıl yaklaşırsa yaklaşsın, Türk illeri-İslâm yurtları artık dünyanın ve Müslümanların, özellikle de Türkiye'nin gündemindedir.

Yaklaşımımız

Hiç şüphesiz biz olaya Müslümanca ve Müslümanların olarak bakıyor ve öyle yaklaşıyoruz. Yetmiş yılı aşkın bir süredir, en zorba dinsizlik akım ve baskılarına maruz kalmış, bunlara göğüs germiş ve İslam’dan vazgeçmemiş o çilekeş insanlar, şimdi adını söyleyip kendisine hasret kaldıkları İslâm'ı doyasıya yaşamak hakkına herkesten çok layıktırlar. Ancak yaşamak için bilmek gerek. Şimdi o insanlara İslam'ı ulaştırmak, bütün bir ümmetin özellikle de onlarla kan bağı bulunan Müslüman Türklerin görevidir. “Dinim İslam’dır. İslâm yahşidir” demekten, deliler gibi zevk alan, fakat bunun ötesinde hiçbir şey bilemeyen Orta Asya aydınına, o güzel insanlara her vasıta ile İslam'ı taşımaktan daha büyük zevk mi olur? Horasan'ı, Taşkent'i, Buhara'yı yeniden İslam ile dirilmiş görmek hangi Müslümanı sevinçten göklere uçurmaz ki? Hangi Müslümana sevinç ve şükür secdeleri yaptırmaz ki?

Bu cümleleri, şöyle bir süre gözü minare ve kubbeye, kulakları ezan sesine hasret kalmış olanlar çok daha iyi anlayacaklardır.

Kavmiyetçilik konusunu işlemek isteyişimizin temel sebebi, tebliğ ve hizmet imkânını olumsuz yönde etkileme ihtimalidir.

Kavmiyetçilik

İslam haktır, haktan yanadır. Her şeyin en doğrusunu en tabiisini bildirmiştir. Soy-sop, kavm, kabile, millet ve ırk kaygılarını, bunların ne zaman zararlı ve yasak; nereye kadar serbest ve gerekli olduğunu Peygamberimiz’den öğrenmek de işin en doğrusudur. Yazımıza konu edindiğimiz hadis-i şerifin, Ahmed b. Hanbel ve İbn Mâce zikredilen rivayetinde Vâsile b. el-Eskâ radıyallahu anh:

“Ya Rasûlullah, kişinin soyunu-sopunu (kavmini) sevmesi kavmiyetçilik (asabiyye) sayılır mı?” diye sormuş, Hz. Peygamber de:

“Hayır, kişinin kavmine zulümde yardımcı olması kavmiyetçiliktir” cevabını vermiştir. [2]

Demek oluyor ki, bir Müslümanın, yakınlarını, mensup olduğu milleti sevmesi değil, onlara haksızlıklarında ortak ve yardımcı olması kavmiyetçiliktir.

Ebû Davud'un rivayet ettiği bir hadis-i şerifte de Hz. Peygamber bu kavmiyetçiliği şöyle bir benzetme ile gözler önüne sermiştir:

“Zulüm ve haksızlıkta kavmine yardıma kalkışan kişi, kuyuya düşmüş deveyi kuyruğundan tutup çıkarmaya çalışan gibidir.” (Faydasız bir işle meşgul olmaktadır. Çünkü nasıl kuyruğundan tutmakla deve kuyudan çıkarılamazsa, haksızlıkta kavmine yardımcı olmaya çalışmak da hiçbir fayda sağlamaz.) [3]

“...Ve sakın bir topluluğa öfkeniz sizi adaletsizliğe sevk etmesin. Adil olun. Bu takvaya daha yakındır. Allah'tan sakının. Doğrusu Allah işlediklerimizden haberdardır.”

Burada bir kez daha hatırlatılması gerekli olan husus şudur: İslâm, tabii, fıtri ve haktan yana bir din ve sistemdir. Kişinin hiçbir müdahalesi olmadan mensup olduğu soy sop, millet ve ırkını sevmesi, onları kendisine yakın hissetmesi, daha doğrusu kendisini onlarla aynı sayması pek tabii bir duygudur. Çünkü o, o çevre içinde kendisinin farkına varmıştır. Ancak bu çevrenin, iman değerlerinin üzerine geçerek haksızlıkları hoş gördürecek düzeyde kişiye etkili olması gayri tabiidir. Hakkaniyete aykırıdır. İslâm'ın hak idealine temelinden ters düşmektir. Câhiliyye insanının, yani hak duygusu kaybolmuş insanların dediği gibi, “Ben ve soyum sopum, kavmim, kabilem her zaman haklıdır ve ne olursa olsun ben kavmimden yanayım” anlayışı kavmiyetçiliktir, tefrikadır ve yasaktır; İslam, işin bu boyutuna karşıdır. Nitekim bir hadis-i şerifte sevgili Peygamberimiz:

“Zâlim de olsa, mazlum da olsa kardeşine yardım et" buyurmuştur. Kendisine sormuşlar:

“Mazlum kardeşe yardımı anladık, fakat zalime nasıl yardım edeceğiz?”

Peygamber bunun üzerine: “Onu da zulmünden vazgeçirirsiniz. Bu da ona yardımdır" [4] buyurmuştur.

Diğer yandan yine Ebû Davud'un Surâka b. Mâlik b. Cu'şum el-Müdlicî (ra)'den naklettiğine göre Surâka şöyle demiştir:

“Rasûlullah bize hutbe irad etti. Hutbesinde şöyle buyurdu:

“Sizin en hayırlınız, günaha girmeksizin, kavm ve kabilesini savunandır.” [5]

Uhud Harbinde bir darbe ile bir müşriki öldüren ve “Al sana. Ben İranlı bir delikanlıyım” diye nara atan sahabeyi duyunca, Hz. Peygamber sesin sahibine yönelmiş ve “Al sana, ben ensarlı bir gencim demen gerekmez miydi?” diye onu uyarmıştır. [6]

Bu hadislere şu ayetleri de eklersek, Müslümanın kavmiyetçilik konusundaki nezâket sınırları daha bir açıklıkla ortaya çıkmış olur:

"Allah'a ve ahiret gününe inanan bir milletin, -babaları, oğulları, kardeşleri veya akrabaları da olsa- Allah'a ve Peygamberine karşı çıkanlara sevgi beslediklerini görmezsin." [7]

"Ey iman edenler, öz nefsiniz, anne-babanız ve yakınlarınız aleyhine de olsa, Allah için şahit olarak adaleti gözetin. İster zengin ister fakir olsunlar, Allah onlara sizlerden daha yakındır. Artık siz haktan yüz çevirerek hislerinize uymayın." [8]

“...Ve sakın bir topluluğa öfkeniz sizi adaletsizliğe sevk etmesin. Adil olun. Bu takvaya daha yakındır. Allah'tan sakının. Doğrusu Allah işlediklerimizden haberdardır.” [9]

Buraya kadar zikrettiğimiz nasslardan iyice anlaşılmış oldu ki herhangi bir Müslümanın mensup olduğu milleti sevmesi yasak değil; kavminin haksızlığına arka çıkması, haksız olmasına rağmen (sadece kendi milleti olduğu için) savunması kavmiyetçiliktir ve yasaktır. Bu sebeple çağın İslami uyanışı anlamına gelen Türk illerindeki gelişmelere elden gelen yardım hiç çekinmeden yapılmalı, oradaki İslâm'a hasret Türklerin bu hasretlerinin kısa zamanda bitmesine yardımcı olunmalıdır. Şimdi en büyük dış tebliğ imkân ve şansı bu noktada yoğunlaşmaktadır. Onlara şimdi İslam gerek. Bize de bu hizmete, bu büyük tebliğ görevine aracı olmak düşmektedir. Birileri oralara bir şeyler ihraç etmeden, oraların da havasını bozmadan...


Dipnotlar:

1. Davud, Edeb 112
2. Ahmed b. Hanbel, Müsned, IV, 107,160, İbn Mace, Fiten 7
3. Davud, Edeb 112; es-Sehârenfûrî, Bezlu’l-mechiid, XX, 58-59 Mezalim 4, İkrah 7; Tirmizi, Fiten 68
4. Buhârî, Mezalim 4, İkrah 7; Tirmizî, Fiten 68.
5. Davud, Edeb 112
6. Ebû Davud, Edeb 112
7. el-Mücadele (58), 22.
8. en-Nisa (4), 135.
9. el-Maide (5), 8.