Efendimiz'in sözlerini tutmaya, antlaşmalara riayet etmeye ne kadar önem verdiği malumunuzdur. O an itibariyle aleyhine bile olsa daha önce verdiği bir sözden asla dönmemiştir. Bunun tarihe mal olmuş en açık örneğini Hudeybiye Antlaşması'nın hemen sonrasında işkence görmüş vaziyette defalarca kamplarına sığınan Mekkeli Müslümanları "Biz onlarla bir antlaşma yaptık, onu bozamayız, belki Allah size başka bir yol gösterir" diyerek Mekkeli müşriklere teslim edişinde görürüz.

Malum, dünyaya geldiğimiz andan itibaren önümüzde birden çok hayat bizi bekliyor. İlki, bize en yakın olan şu an içinde bulunduğumuz hayat. "Dünya" da "denî"den türeyen bir kelime olarak o demek zaten. Sonra toprağın üstünden altına geçerek sürdüreceğiz hayatımızı. Ona da "kabir hayatı" demişiz. Ondan sonra dirilişle başlayan ve çeşit çeşit safhaları olan bir ahiret hayatımız var. 

İnternette dolaşırken şöyle bir söze rastladım: "Unutmayın hafızanızdaki Kur'ân değil; hayatınızdaki Kur'ân sizi iyi insan yapar!" İlk bakışta Kur'ân'ın hayata geçirilmesinin önemine vurgu yapıyor gibi görünen bu sözü herkes pek bir beğenmiş olmalı ki durmadan yayılıyor.

Bazı anları sonsuza kadar durdurmak istesek de zaman -iyi ki- bizi dinlemez. O bildiğini okur, geçer gider. Aslında zaman her yerde herkes için aynı akar. Gelin görün ki bir gün, içinde bulunduğumuz hale göre kimimize bir asır gibi gelirken, kimimiz de bir göz açıp yumma sanırız aynı süreyi.

Bir şeyi şöyle yapsak böyle mi olur kaygısıyla uykularınızın kaçtığı, aklınıza gelen her ihtimalin yüzlerce yeni kapı açarak bu kapıların hayra mı şerre mi çıkacağını kestirmeye çalışırken bütün bu detaylı düşüncelerin sizi en sonunda başladığınız yere, yani tam ve kat'î belirsizliğe getirdiği geceler yaşadınız mı?

Efendimiz'in konuşmalarını inceleyen ulema O'nun az ve öz konuştuğunu, sözü çoğaltmadığını, sonu gelmez tartışmalara girmediğini söylüyor. Kaynaklarımızın kaydettiğine göre O, maksadını açık ve anlaşılır şekilde ifade eder, en derin hikmetleri içeren mevzuları kısaca anlatırdı. 

Peygamberimiz, kendisine gelerek “Ey Allah’ın Resulü, bana kendisiyle Allah’a sığınacağım bir dua öğret” diyen Şekel b. Humeyd’e şöyle demesini tavsiye etmiştir: “Allah’ım! Kulağımın şerrinden, gözümün şerrinden, dilimin şerrinden, kalbimin şerrinden ve şehvetimin şerrinden Sana sığınırım.”

Yeni doğmuş bir bebek hepimizin gözünde masumiyetin ve saflığın sembolüdür. Her çocuk tertemiz bir melek gibidir. İçimizde kötülüğün tohumlarını taşısak da katıksız bir iyilikle başlarız hayata. Sonra nasıl oluyor da bu masum bebeklerin bir kısmı çok yaş yaşayıp çok gün de görmeden, gencecik yaşlarında etrafına dehşet saçan canilere dönüşebiliyorlar?

Etrafınızdaki konuşmalara, şikayet ve eleştirilere kulak verdiğinizde Müslümanların birbiriyle uğraşmaktan başka işi kalmamış gibi olduğunu görüyorsunuz. Çeşit çeşit yollara mensup olanlar bütün yolların nereye çıktığını göremeyecek kadar yakınlık körlüğüne uğramış bir şekilde sadece kendi yollarının doğru olduğunda ısrar ediyorlar. 

Sözün en güzelini getiren, ağzımızdan hayırdan başka bir şeyin çıkmasını istemeyen, muarızlarının -bırakın şahıslarına- putlarına dahi sövmesi yasaklanan, savaşta bile düşmanına güzel davranmayı emreden bir Peygamber’e iman eden, O’na yönelik çirkin saldırılar karşısında güya O'nu müdafaa edenlerin bir kısmının sanal dünyada kullandıkları dil ve üslûbuna baktıkça tüylerimiz diken diken oluyor. 

Bugün sizinle paylaşmak istediğim konu Gordon Allport'un geliştirdiği “İç ve Dış Güdümlü Dindarlık” teorisi.

Biliyoruz ki bu köşedeki yazılar gündelik hayata yöneliktir. O halde nerden çıktı bu teori demeyin. Durduğumuz yeri anlamak ve etrafımızda olan biteni doğru yorumlayabilmek konusunda bakış açımızı zenginleştirdikleri için bu vb. teorilerin güncelliklerini hiç kaybetmediklerini düşünüyorum.

Her şeyiyle sizden farklı olan insanlarla bir arada olduğunuzda gerçekten kendiniz gibi davranabilir misiniz? Yeme içme biçiminden kullandığı kelimelere, evlilik anlayışından tatilini nasıl geçirdiğine varıncaya kadar tüm hayat tarzıyla sizden farklı olan birileriyle birlikteyken...

İnsan ne kadar az bilirse kendini tek doğru sanma düzeyi o kadar artıyor. Bilginin kaynaklarına ulaşma becerimiz azaldıkça kendimize güvenimiz kuvvet kazanıyor; fikirlerimizi, kararlarımızı daha bir hararetle savunup esnekliğimizi kaybediyoruz.

Düğün mevsimindeyiz. Hemen her ailede birkaç düğün artarda… Rabbim herkese mutlu-mesut, hayırlarla, bereketlerle dolu yuvalar nasip etsin. İnsan sadece sıkıntı zamanlarında denenmez. Böylesine mutluluk vesilesi olacak anlarda da ne çeşit imtihan konuları vardır, bilirsiniz.

Mülk Suresinin hemen ardından gelen Kalem Suresi kalem ve yazıya yemin ederek başlar. Kur'ân'ın iniş sırasına göre Alak Suresinden sonra ikinci sıradadır, ama kalan ve yazının bir mülkü idare etmenin en önemli şartı olan ilim ve kültürün simgesi olmaları hasebiyle Mülk Suresinden hemen sonraya yerleştirilmesi manidardır. Peygamberliğin ilk günlerini yaşayan Efendimiz -ve onun şahsında Kur'ân'a muhatap olan herkes- için kaleme ve yazıya yapılan bu vurgu bilginin kayıt altına alınması gerektiğine önemli bir vurgudur.